Jeet Kune-ning tarix va uslublar qo llanmasi
Брюс Ли, он же Ли Сяо Лун (сяолун — «маленький дракон», англ. Li Xiao Long, узкогл. 李小龙 ; (взрослое) — Ли Чжэньфань, англ. Lee Jun Fan, узкогл. 李振藩 ) — американо-китайская боевая машинка, актёр-кинорежиссёр, каратель руками-ногами, танцор, угнетатель агрессивных, защитник слабых, человек-нунчаки, мистер «Желтый комбинезон 1972 года», непревзойдённый крикун; Тот, кто одолел Чака; разрушитель шаблонов. Учитель и Наставник многих. Многолик, жил после смерти и являл собой сферический образец для мимикрии в глазах соотечественников. К тому же — философ и похотливец.
Li Kuan Yuning hayot qonuni
Mayda davlatda bo‘ladigan urush faqatgina shu mamlakatni yo‘q qiladi, katta davlatlar o‘rtasidagi nifoq esa butun Yer yuzini yo‘q qiladi va faqat bir marta emas.
Menga ko‘p bora tuxum otishgan.
Men qoqilish va yiqilishlarga qaramay yashab qoldim. 35 yoshga to‘lgachgina bu mamlakatni qanday qilib ishlashga o‘rgatish mumkinligi haqida o‘ylab qoldim.
Men muvaffaqiyatga erishuvchi yurist bo‘lmoqchi edim. Britaniyaliklar boshqarayotgan mamlakatda yaxshi yurist bo‘lish uchun esa xuddi ularga o‘xshashim zarur edi. Men shunday qildim. Ingliz tilini o‘rgandim, universitet va eng yaxshi yuristlar makabida o‘qidim.
Agar men singapurliklarni majburlab ingliz tilini o‘qitishni istaganimda turli qarshiliklarga duch kelardim. Agar men xitoy tilini ana shunday majburlab o‘rganishni yo‘lga qo‘ysam, ana unda bari falokat bilan tugardi. Ammo men har bir ota-ona oldiga tanlov qo‘ydim: farzandiga istasa ingliz tilini o‘rgatsin, istasa ona tilini. Oradan o‘ttiz yil o‘tdi va Singapurda ingliz tili birinchi bo‘lib qoldi.
Barcha singapurliklar ingliz tilini o‘rganishi zarur, ammo ularning ona tili ikkinchi tillari bo‘lib qolmog‘i shart.
Agar biz muvaffaqiyat qozonishni istasak, avvalo, o‘z-o‘zimizga ishonch bo‘lishi kerak.
Ochiqchasiga gaplashamiz: agar ko‘z oldimizda G‘arb misol bo‘la olmaganda edi, biz bir qadam ham oldinga siljimas edik. Biz orqada qolgan iqtisod va orqada qolgan jamiyatga ega bo‘lardik xolos. Ammo biz G‘arbdan to‘liq nusxa ko‘chirmadik.
Biz o‘ziga xos bo‘lgan ijtimoiy davlat metodlaridan qochdik. Chunki buyuk britan xalqi ijtimoiy tenglik tufayli o‘rtahol bo‘lib qolganini ko‘rdik.
“Bir odam — bir ovoz” tizimining yagona imkoniyat ekanligiga ishonmayman. Shaxsan men ishonamanki, qirq yoshlar atrofidagi kishi ikkita ovozga ega bo‘lsa, barchasi yanada yaxshi bo‘ladi. Chunki u o‘ttiz yashar yigitdan farqli ravishda nafaqat o‘zi, balki farzandlari kelajagini ham o‘ylab ovoz beradi.
Biz zich joylashgan osmono‘par binolarda yashaymiz. Shu bois qo‘shnilarimizni hurmat qila bilmog‘imiz zarur.
Bizning tabiiy boyliklarimiz yo‘q, ammo bizda Yer yuzining strategik muhim joyida yashovchi odamlarimiz bor.
Jazoning muqarrarligi — korrupsiyani to‘xtatishning birinchi omilidir. Ikkinchi omil — bozor darajasiga javob beruvchi maosh. Biz yuqori maosh oluvchilardan o‘n foiz daromad olish haqida o‘ylaymiz. Agar amaldorlar yuqori maosh oluvchilar sirasiga kirmasa, unda ulardan hukumatga nima foyda?
Biz 60-yillarda Playboy’ni taqiqladik, u hozir ham taqiqda. Ammo internet turganida, kim ham Playboy sotib olardi.
Singapurliklarning Singapurni Daniya yoki Yangi Zelandiyaga o‘xshash davlat, deb o‘ylashlari meni bezovta qiladi. Axir biz notinch hududda joylashganmiz-ku. Daniya va Shvetsiya o‘rtacha davlatlardir, Singapur esa yo‘q.
Birga ishlash uchun bir-birini yaxshi ko‘rish shart emas.
Men yozilgan narsalarni hech qachon o‘qimayman. Men doim eshitayotgan odamimning ko‘zlariga qarayman. Agar u nimanidir tushunmay qolsa, uni boshqacha usulda tushuntiraman. Dunyodagi ko‘plab buyuk notiqlar shunday qilishgan. Men notiq emasman, ammo men o‘rganaman.
Yana yuz yildan keyin Singapurning mavjud bo‘lishiga ishonchim komil emas. Xammasi mendan keyin keladiganlarga taalluqli.
Singapurliklar shikoyat qilish bo‘yicha chempionlardir.
Barcha dinlar siyosatdan chetda bo‘lishlari kerak.
Ruslar har yili tug‘ilishga qaraganda, ko‘proq o‘lishadi. Chunki insonlarda kelajakka nisbatan ishonch yo‘q. Mana, amerikaliklar, hayotga optimistik ruhiyatda qarashadi. Agar hayoting og‘irlashsa va qisqa vaqt ichida neft narxi ko‘tarilsa, u yanada yaxshilanadi. Kelajakka qarash yaxshi tomonga o‘zgaradi.
Kimki ruslar buyuk millat sifatida tugagan millat deb o‘ylayotgan bo‘lsa, unda ularning olimlari, kosmik va atom sohasida qilgan ishlari, grossmeysterlari, olimpiya chempionlarini yodga olsin. Ruslar tarix axlatiga tashlab yuboriladigan odamlar emas.
Men demokratiya borasida amerikaliklar bilan judayam ko‘p tortishganman. Ular aytishadi: agar Singapur hukumati o‘zgarmasa, demokratiyani amalga oshirib bo‘ladimi? Men javob beraman: “Men shunchaki barcha saylovlarda g‘alaba qozonaman”. Ular aytishadi: “Sizlarda demokratiya bo‘lishi uchun, albatta, o‘zgarishingiz kerak. Men aytaman: “Mayli, shunaqasi sizlarning Amerikalaringda bo‘la qolsin. Va bizlarni o‘z holimizga qo‘ying”.
Freedom House va Amnesty International ro‘yxati bo‘yicha biz quyi o‘rindamiz. Bizda o‘lim jazosi bor emish. Agar bizda ana shunday oliy jazo bo‘lmasa, unda savdo markaziga aylangan mamlakatimiz, narkotiklar savdosi aylanadigan markazga aylanib qolmaydimi? Buning ustiga jamiyatmiz hayoti ham rasvo bo‘lardi.
Xitoy rejimi boshqa bir muqobil hukumatlar rejimiga qaraganda mustahkamroq. Tasavvur qilib ko‘ramiz, Tyananmen maydonidagi talabalar o‘z muqobil hukumatlarini shakllantirishdi. Keyin xuddi o‘sha talabalar Fransiya va Amerikaga ketib, hozirgacha bir-birlari bilan tortishib yurishibdi. Agar zamonaviy Xitoy ularning qo‘l ostida bo‘lsa, nima bo‘lardi? Sobiq ittifoqning taqdiri qaytalanardi. Xitoy markaziy hokimiyat zarur bo‘lgan ulkan mamlakatdir.
Men o‘z boshimdan inqirozlarni juda ko‘p o‘tkazganman. Har safar meni oyoqqa turg‘izadigan nimadir bo‘lgan.
Agar yoshing 87 da bo‘lsa, o‘zingni juda ham baxtli his qilavermaysan. Doimiy ravishda quvvatimni sarf etayotganimni his qilib turaman. Har yili o‘tgan yilgiga qaraganda qarib qolganimni bilib turaman.
Men restoranlarga boshqa bora olmayman. Chunki odamlar men bilan ko‘rishish maqsadida, qo‘llarimni shunchalik ko‘p siqishadiki, ularni taomga olib borishga menda imkoniyat qolmaydi. Agar restoranlarga boradigan bo‘lsam, shunda ham jim-jit burchagi borlariga boraman. Ana o‘sha yerda do‘stlarim bilan maza qilib taom tanovul qilaman.
Men har kuni mulohaza yuritaman. Mulohaza yuritishdagi eng qiyin narsa xuddi maymun bananlar ortidan chopgandek, fikrlar ortidan quvishdir.
Rafiqam hayotdan bir necha marta zarba olgan va mana ikki yildirki to‘shakka mixlanib yotibdi. U gapirmaydi, biroq o‘z hushida. U men gapirganimda tushunadi, men har kech shu ishni qilaman. U meni uxlamasdan kutib o‘tiradi. Unga kunim qanday o‘tganini gapirib beraman. “She’riyat antologiyasi” qachonlardir o‘zi sevib mutolaa qilgan Shekspir sonatalarini o‘qib beraman. Ikki yilu to‘rt oydan beri shu ahvol — bu hayotimning bir qismiga aylanib qolgan.
O‘zimga xotirjamlikni qo‘ldan boy berishga yo‘l qo‘ymayman. Hayot davom etadi. Bizda 61 baxtli yil bo‘lgan. Ammo ertami kech bularning bari o‘z nihoyasiga yetadi. Men kim birinchi omonatini topshirishini oldindan bilmayman: u-mi menmi? Men unga uzoq va baxtli yashashi uchun qo‘limdan keladigan barcha ishlarni qilishga va’da berdim. U meni tushundi.
Xitoyda ajoyib maqol bor: “Qabrining qobqog‘ini mixlamaguningizcha, biror-bir kishini muhokama qilmang”. Shu bois men ham to vafotimga qadar bir qancha aqlsizliklar qilishim mumkin.
Hayotimda bir necha bor dahshatli ishlar qilishimga to‘g‘ri kelgan. Masalan, odamlarni isbotsiz qamoqqa tashlash kabi.
Men qilgan barcha ishlarim to‘g‘ri, deb hisoblamayman. Ammo ularning bari yuqori maqsadlar sari qilinganini bemalol ayta olaman.
Tezligimni pasaytirib, hordiq chiqaradigan bo‘lsam, darrov o‘z holatimni yo‘qotishimni tushunaman. Mening butun bir hayotim chaqiriqlarga bo‘lgan javobimdan tashkil topgan. Agar men unga javob bermay, golf o‘ynasam, sayr qilsam, ufq botishini tomosha qilsam, roman o‘qisam, darrov keksayib qolaman.
Rafiqam bilan osmondami yoki shunga o‘xshash joylarda uchrashishimiz dargumon. Shu bois sentimental hissiyotlar-la, umrimiz birga yakuniga yetishini istaymiz.
Sen barchasi o‘tib ketgandagina o‘rganasan va dono bo‘lasan. Bu hayot.
Agar sen birinchi o‘rin uchun kurashmasang, unda o‘ntalikka ham kira olmaysan.
Sarvar Anvar o‘g‘li tayyorladi
Jeet Kune-ning tarix va uslublar qo’llanmasi
Jeet Kune Sana va uslublar qo’llanmasini o’qing Reklama: Jeet Kune Do jurnali san’ati uslubi toifasiga mos bo’lsa-da, bu haqiqatan ham bir emas. Ko’rib turganingizdek, bu ko’proq falsafadir. Bir yo’l. Va buning asoschisi Bruce Li uni tashkil qilganida nima deb o’ylardi. Darhaqiqat, buni afsonaviy odam og’zidan eshitaylik.
“Men” qora belt “jurnaliga bir marta” bu “usuli yoki” bu “usuli bilan alohida shaklda o’rnatilgan” yangi uslub “, kompozit, o’zgartirilgan yoki boshqacha tarzda kashf qilmaganman.
“Aksincha, izdoshlarimga uslublar, naqshlar va mog’orlarga yopishishdan ozod qilish umididaman.”
Boshqa bir yo’l bilan aytganda, Li faqatgina jang san’atlarida ishlatilgan narsalar, qolganlari esa yo’q bo’lib ketgan. Va Jeet Kune-ni maxsus qiladi. Aytgancha, bu uning mafkurasini bugungi kun aralash jang san’atlarining kashfiyotiga aylantiradi.
Jeet Kune-ning dastlabki tarixi va uning asoschisi Bryus Li
Bryus Li 1959 yilda Qo’shma Shtatlarga ketishidan oldin Sifu Yip Man va Xitoyning eng yaxshi talabalaridan biri bo’lgan Vong Shun-Leung (Wong Shun-Leung) qoshidagi kung-funing bo’sh qo’l shakli bilan tanishdi. markazlashtirilgan nazorat orqali (o’rtani himoya qilish uchun muxoliflarning tashqi tomondan hujum qilishlari kerak edi). Bundan tashqari, u jozibali harakatlar uchun yoqtirmaslik va hatto boshlanishidan oldin hujumni qanday ushlab qolish kerakligini tushunish (unorthodox qarshi uslub).
Wing Chundan tashqari, Li ham g’arbiy boks va qilichbozlikni o’rganib chiqdi.
1964-yilda (Sietl) Amerikaga ko’chib o’tgandan so’ng Li Lee Jun Fan Gung-Fu instituti (Bryus Li Kung Fu Instituti) deb nomlangan jang san’ati maktabini ochdi va u erda Wing Chunni ba’zi o’zgarishlar bilan o’rgandi. Biroq, 1964 yili unga qarshi kurashish va jang san’ati umuman o’zgartirilgandan so’ng mahalliy xitoylik jang san’ati ustasi Vong Jek Manni mag’lubiyat uchrashuvida kamida uch daqiqada mag’lubiyatga uchratdi.
O’zining g’alabasiga qaramay, Li xursand bo’ldi, chunki uning kurash uslubi cheklangani sababli u o’zining salohiyatiga qarshi jang qilmagan. Natijada, bu jang san’ati falsafasini cheklovsiz shakllantirishga olib keldi, bu esa amaliyotchilarni faqat bitta uslubni yoki ishlarni qilish usulini qo’llashni taqiqlamadi. Ushbu yangi falsafa, oxir-oqibat, Leega, boks, Wing Chunni mashq qilib, hatto mashg’ulotlarga qo’shilishga imkon beradi.
Bir yil o’tgach, “To’xtab turish yo’li” yoki Jeet Kune Do tug’ildi.
Jeet Kune Doning xususiyatlari
Jeet Kune Doning asosiy tamoyili ishlamayotgan narsani yo’q qilish va nima qilishni qo’llashdir. Bu ham global g’oya emas. Jeet Kune Do falsafasi uchun alohida komponent mavjud, bu erda amaliyotchilarning kuchli va zaif tomonlari ularning jang san’ati rejasini ishlab chiqish va shakllantirishda hisobga olinadi. Bularning barchasi bilan aytganda, JKD ning filialiga yoki substylega bog’liq holda ba’zan o’zgarib turadigan, bunga ruxsat berish uchun ishlatiladigan ramka mavjud. Nima bo’lishidan qat’iy nazar, bu erda muhim va odatiy holatlardan ayrimlari bor.
Centerline Control: Lee-ning Wing Chun treningi uning markaziy himoyasini himoya qilish uchun o’rgatdi, shuning uchun hujumchilar tashqaridan urishga majbur bo’ldi.
Bu JKDning asosiy qismidir.
Realizmga qarshi kurash: AKA – unuting kata. Ayrim jang san’atlari uslublari katta bilan qasamyod qilmoqda, yoki amaliyotchilarning zirga tushish yoki zo’rg’a hujum qilishda tajovuzkorlarga hujum qilayotganlarini da’vo qilishlari so’ralganda izolyatsiya qilingan oldindan ajratilgan jang harakatlaridir. JKD va Li kattaroq falsafaga, na biron-bir hashamatli harakatlarga va nishonlarga qarshi kurash choralariga obuna bo’lmadi. Buning o’rniga, ular ba’zan aqlsiz harbiy san’atkorlarni jangovar xavfsizlikning noto’g’ri tuyg’usiga aylantirganiga ishonishdi, chunki amalda ko’plab harakatlar haqiqiy hayotda ishlamagan.
Harakatning iqtisodiyoti: isrofgarchilikni bartaraf qilish Jeet Kune Doning asosiy qismidir. Boshqa so’zlar bilan aytganda, nima uchun o’rta boshga old darvoza qiladigan bo’lsa, aylana boshi kick? Dastlabki tekme tezroq va ko’p harakatni sarflamaydi.
Kichkina kicks, yuqori kicks emas, balki ta’kidlash: Agar yuqori tekme ochilish o’zini namoyon bo’lsa, u holda yaxshi.
Ya’ni, JKD, harakatning iqtisodi orqasidagi g’oyalar bilan birgalikda, past va tan teshiklari, tizzasidan yuqorisiga va midsectionga urg’u beradi. Albatta, JKDda hech narsa toshga yozilmadi, shuning uchun Lee yuqori jarangdorlik fikrini butunlay bekor qildi.
Beshta yugurish usullari: Bu JKD amaliyotchilariga hujum qilishni o’rgatadigan beshta usulni nazarda tutadi. Ular bir burchak hujumi va uni bir-biriga to’g’ridan-to’g’ri to’g’ridan-to’g’ri hujum ; Qo’l bilan immobilizatsiya hujumi ; Progressiv bevosita hujum ; Birgalikda hujum qilish ; va chizilgan chizilgan . Ahamiyatga aldanib tashlash va ularning barchasida jozibali ko’rinadi.
JKDning to’rtta qismlari: bu samaradorlik (tezkor va etarli kuch bilan o’z nihoyasiga etgan hujum), to’g’ridan-to’g’ri (tabiiy ravishda o’rganilgan usulda bajariladigan ishlarni bajarish), soddalik (shiddatlilik yoki juda murakkab bo’lmagan) va tezkorlik ( raqib o’ylashingizdan oldin tezkor tarzda).
Ichkarida kurash: Li faqat uzoq masofadan emas, balki eng ko’p nuqta uslublarini ta’kidlaganidek, ichki jihatdan ham qanday kurashish kerakligini o’rganib chiqdi.
Sinxron bloklar va hujumlar va hujumlarni to’xtatish: Yana, harakatlar prinsipi bilan birgalikda, JKD harakat va vaqtni yo’qotmaslik uchun bir vaqtning o’zida bloklar va hujumlar urg’u beradi (tezlik muhim). Bundan tashqari, raqib oldinga chiqayotganda hujumni kutib, hujum uyushtirishni ham ta’kidlashdi (hujumlarni to’xtatish).
Uch jangovor jang: kurashning muayyan qismlarini e’tibordan chetda qoldirish o’rniga, Li ularni quchoqladi. Shu bilan birga, u jang maydonlari yaqin, o’rta va uzoq bo’lganligini ta’kidladi.
Jeet Kune-ning maqsadlari
Jeet Kune Do falsafasi raqibni imkon qadar tez va samarali ravishda kerakli vositalar bilan engishdir.
- Original yoki Jun Fan Bo’limi: Ushbu monikerga mos keladigan guruhlar Bryus Li ning haqiqiy ta’limotlariga qattiq rioya qilishadi. Boshqacha qilib aytganda, ular Bruce Lee tomonidan o’qitilgan narsalarga faqatgina o’rgatadilar va amaliyotchilar bu bilan kurash qobiliyatlarini yaxshilashiga umid qilishadi. Shunday qilib, bu substyle “uslubsiz uslub” falsafasiga qo’shildi, biroq ularning amaliyotida an’anaviy bo’lgan.
- JKD Concepts Branch: Jeet Kune Doning bu substeni Lee boshlang’ich ta’limotidan juda ko’p narsani qo’shdi. Ushbu substyle ostida, Jeet Kune Do amaliyoti juda ham individual va kamroq statikdir. Misol uchun, braziliyalik Jiu Jitsu haqiqiy jang san’ati bo’lganida, ko’pgina JKD Concepts san’atkorlari buni o’z ichiga olgan. Ba’zi mashhur Jeet Kune Do Practitioners
- Dan Inosanto: Inosanto – Bryus Li ning sobiq talabasi, u tomonidan uchinchi darajali o’qituvchi bo’lish. U bir necha turdagi jang san’atlari bo’yicha mutaxassis bo’lib, so’nggi paytlarda JKD Concepts filiali ostida amal qiladiganlar uchun g’ayrioddiy bo’lmagan braziliyalik Jiu Jitsuda qora tanga oldi.
- Bryus Li : Jeet Kune Doning asoschisi Li butun dunyodagi eng mashxur jang san’ati va jang san’ati aktyorlaridan biridir.
- Jerry Poteet: 1960-yillarning oxirida Li’nin original o’quvchilaridan biri bo’lgan Poteet Jeet Kune Doni unga (Lee Jun Fan substyle) o’rgatganidek, xuddi shu tarzda o’rgatmoqda.
Брюс Ли
Брюс Ли, он же Ли Сяо Лун (сяолун — «маленький дракон», англ. Li Xiao Long, узкогл. 李小龙 ; (взрослое) — Ли Чжэньфань, англ. Lee Jun Fan, узкогл. 李振藩 ) — американо-китайская боевая машинка, актёр-кинорежиссёр, каратель руками-ногами, танцор, угнетатель агрессивных, защитник слабых, человек-нунчаки, мистер «Желтый комбинезон 1972 года», непревзойдённый крикун; Тот, кто одолел Чака; разрушитель шаблонов. Учитель и Наставник многих. Многолик, жил после смерти и являл собой сферический образец для мимикрии в глазах соотечественников. К тому же — философ и похотливец.
Начало начал [ править ]
Свистни в йух
Явил лик 27 ноября 1940 года в Сан-Франциско, в год и час Дракона по китайскому зодиаку. Отец был актером-комиком, мать — женой отца. Дед его по матери был немцем, что, видимо, отчасти и определило страсть Маленького Дракона к сумрачным философским системам.
С детства был хилым и задиристым, что само по себе — малоперспективное сочетание, но шаблон был сломан. В свое время был отлучен из колледжа за тонны ненависти. Боевыми искусствами интересовался, но, поначалу клал болт что на них, что на школу.
Говоря о Брюсе Ли, нужно понимать, что большая часть тех залихватских историй, которые он рассказывал о себе, известна лишь с его слов – и больше ни с чьих. Согласно его же слов, он рос, терроризируя весь квартал: излучал агрессию и сарказм атомными порциями, вынося мозг всему и всем. Бороздил просторы города, налаживал связи с кем попало, таскал яблоки с лотков торгашей и не слушал родителей — большой грех для почитающих старость китайцев. Впрочем, отец Брюса тоже был не агнец. Хороший актёр и отличный малый, любимец многочисленных друзей и женщин — Ли Хой Чен тратил деньги на что угодно, только не на детей. По гонконгским меркам Ли был состоятельным человеком (ему принадлежало несколько квартир, которые он сдавал в аренду), но то, как жила семья, привело бы в ужас чикагского безработного. Большой стол, за которым ели, проводили досуг и читали; единственная комната, в которой спали Ли, Грэйс, их дети, дедушки и бабушки, несколько слуг и огромная немецкая овчарка; вентилятор под потолком, уныло гонявший горячий воздух… Воду в дом подавали раз в неделю на несколько часов, и её набирали во все плошки, сосуды и дырки. Семейство Ли принимало душ на кошачий манер, размазывая воду по лицу, фыркая и брызгаясь, — что такое ванна, в доме не знали, а сорокаградусная жара в Гонконге была в порядке вещей… Но все, кто жил под этой крышей, были свято убеждены, что такой комфорт есть только в губернаторском дворце: большинство китайцев ютилось в тесных жалких лачугах.
Каноничное фото с учителем
К учению, которое свет, Ли пытались приспособить через всякие религиозные конторы: несколько незабываемых лет он провёл в иезуитской школе, откуда был благополучно выброшен за экзекуции над преподавателями и систематические акты вломления несогласным с его политикой наведения коммуникации.
Учитель, я знаю, что вы прекрасно владеете кунг-фу — а я лучше всех танцую ча-ча-ча. Так давайте обменяемся нашими знаниями: вы научите меня технике кунг-фу, а я научу вас танцевать ча-ча-ча
Известно, что личный учитель Ли — Ип Ман, обучавший его расовому китайскому боевунству, Вин Чун Куен, стал личным благодаря самому Брюсу: дело в том, что Ип преподавал групповые занятия, но маленький пиздюлятор хотел быть единственным. Для этого одним прекрасным ранним утром он уселся у дверей Школы, не заходя в неё, а подходившим ученикам говорил, что учитель заболел. Он это опять же со слов самого Брюски. К несчастью для него, и для всех малолетних лидрочеров, в Гонконге еще живы ученики Ип Мана, которые занимались одновременно с ним, у которых сейчас свои школы вин-чун( например Чоу Цзе Чуен, да и многие другие- гуглите сами) и которые ничего такого не помнят. Наоборот- с их слов Ли отнюдь не был любимым учеником Ип Мана, Ип ман не любил его за излишнюю нетерпеливость и недисциплинированность. И мастером вин чун, Ли, отнюдь не стал. Первая мастерская степень в вин чуне ( это знает любой, кто не дрочит на фильмы Ли, сидя на диване, а реально занимается вин чун ), вручается в вин чуне лишь после овладения третьей формой вин чун – “бьющие пальцы”, равно как и 4-ф форму- на знаменитом деревянном манекене вин чун, хотя и попонтоваться ради с этим чучелком Ли любил. Но именно её Брюс Ли и не знал, хотя и подсматривал отдельные её элементы у старших учеников. Более того, после того, как до Ип Мана, человека весьма чтившего все китайски традиции, в том числе и такую, что ученик -это ученик, а мастер – мастер, дошли слухи, что недоучка Ли, уехавший в Америку, выдает там себя за мастера, он строго на строго запретил всем своим ученикам учить его дальше вин чуну, на случай, если нахал вдруг вернется в Гонконг. Нахал, как известно вернулся, сунулся было к мастеру за продолжением обучения, но вежливо, по китайски, был послан на хуй. Сунулся было к ученикам – но те, как истиные китаезы, чтящие учителя, так же вежливо послали его подальше. Обо всем этом охотно рассказывают в школах ипмановского вин чун в самом Гонконге,некоторыми из которых до сих пор руководят личные ученики Ип Мана, но жирная задница лидрочера, от дивана вообще редко отрывается – а какой уж там Гонконг.
Ну а вообще, даже по словам самого “великого пиздюлятора”, ему самому часто попадало. По два раза за день. Ибо был задирист несоразмерно своей силе. Поводом к сече мог послужить простой взгляд, который крив и несуразен — по-крайней мере, как казалось самому Ли. Вплоть до того, что кто-то не так вздохнул, не должным образом извинился или раскаялся в содеянном, когда наступил на ногу. Особо якобы страдали английские юнцы, кои были избиваемы им с особым рвением, поминая добрым словом надписи «Собакам и китайцам вход воспрещён» во времена Опиумных войн. Как итог — ходил вечно аки драный кот, что вынудило папаню выделить денег, которые он детишкам из принципа не давал, на уроки кунг-фу. Засияла надежда на успокоение юного буревестника.
Ко всему прочему Ли неплохо умел танцевать. В 1958 году, в возрасте 18 лет, он выиграл Гонконгский танцевальный чемпионат. В том же году выиграл межшкольный турнир по боксу. Но и это опять же, известно со слов лишь самого Ли, и никакими другими источники не подтверждается.
Именно своему увлечению танцами Ли обязан тем, что выглядел идеальной мишенью для желающих нести культуры в массы. Прилизанность и начищенные культяпки манили интеллигенцию.
За бугром [ править ]
Однако природа любви к аргументированному диалогу с оппонентами, выражавшемуся в невозбранном физическом воздействии на умы, брала всегда своё. Уже в СШП, куда родители сплавили его от греха подальше, Ли был завсегдатаем комбат-зоны. За всю жизнь им был проигран всего один бой! Беда-то только в том, что кроме самого пиздабола Ли и кучки лидрочеров, этого, опять же, больше никто не знает. Если у Чака Норриса есть реально подтверждённые документально бои, то лидрочерам остаётся только снова жидко обосраться. А вот то, что Ли открыл свою собственную школу БИ в Америке — это правда. За что потом и расплатится, вернувшись в Гонконг, тем, что Ип Ман откажется его учить. Ведь Ип Мана он покинул учеником — и никого учить был не вправе. Не говоря уже о том, что Ип Ман, будучи старой закалки, вообще был против обучения ушу белолицых дьяволов. Но на тот момент Ли как-то об этом не задумывался. В Америке как раз тогда начиналась мода на все восточное (и началась она безо всякой помощи Брюса Ли), и Ли просто понял, как на этом можно подзаработать. Параллельно сабж таки учился: изучал искусство, окончил Техническую школу Эдиссона, поступил в Вашингтонский университет, где и познакомился с будущей женой.
Жена — Линда Ли Кэдвелл, кстати, была в рядах его учеников, как и множество разных белых и нигр, не желавших верить в могущество пиздюлятора, но посредством анальных кар пересмотревших взгляды и вступивших в разраставшуюся армию последователей. При этом пиздюлятор старательно избегал встреч с лицами, занимавшимися боксом или борьбой, предпочитая засирать мозги людям от спорта далеким, но падким на всякую экзотику. Сия дева и родила ему два цветка жизни: дочь Шеннон (живёт и процветает) и сына Брэндона (выпилен на съёмках фильма «Ворон»).
Гламурен, евна
В процессе жития Ли, по мере вылезания из нищебродов, съёмок в блокбастерах про кары недругов ногами и, как следствие, приобретения сотен нефти, перевоплотился в не чуждого гламуру альфу. Крутые тачки, модные очки и распальцовка прилагаются.
Но не всё сразу. Сначала были рутина и трудовыебудни.
Америка стремительно покрывалась сетью железных дорог, для их строительства была нужна дешёвая рабочая сила — нищие трудолюбивые и безответные азиаты подходили для этого как нельзя лучше. Лучшим аргументом в диалоге с ними считался хук правой: нищие крестьяне из глухих китайских деревень, никогда не учившиеся боевым искусствам, сносили такое обхождение с конфуцианским долготерпением. Время шло, нравы смягчились, но уделом американских китайцев оставались прачечные и дешёвые ресторанчики — в один из них и устроился Брюс Ли.
Вскоре, Ли стал кинозвездой. Произошло это случайно: один ушлый телепродюсер искал актёра на роль в новом сериале, рядом оказался человек, который учился у Брюса, — и роль досталась ему. Потом ему дали новую роль, а затем обошли ради пиндосского актёра. Брюс люто, бешено переживал — ему казалось, что кинокарьера не складывается, но по приезде в Гонконг обнаружилось, что земляки были готовы носить его на руках. Оказалось, что дома он пользуется бешеной популярностью — в родной город Джан Фан Ли вернулся в ореоле американской кинозвезды и одновременно воена, побившего «белых чертей».
Путь на актёрском поприще смотрим на вики.
Финал [ править ]
Для него, да
В конце концов, Ли пал жертвой таблетки аспирина во время съёмок своего последнего фильма, что не помешало, однако, ему сниматься в фильме дальше. Ушлые режиссёры и продюссеры придумали, как выкрутиться, когда Героя уже нет, а снимать нужно: сюжет был изменён таким образом, что Герой инсценировал свою смерть, дабы скрыться от мафии. И в фильм даже вставили реальные кадры с похорон Ли!
До того, однако, успел низложить до плинтуса самого Чаке, который, кстати, являлся его учеником. Причем повержен был последний не без помощи своего же инструмента. Хотя есть мнение, что воспользоваться своим коронным приёмом — однодюймовым ударом — Ли не смог бы: толщина шерстяного покрова Норриса примерно 1 дюйм — амортизация сработала бы.
Схоронился в Сиэтле, памятник наблюдаем в Гонконге.
Брендон Ли [ править ]
Говоря о Брюсе Ли, стоит упомянуть также и о его сыне — Брендоне Ли. Последний сыграл в эпичнейшем фильме “The Crow” (надм. “Ворон”), снятом в бородатом 1994. По сюжету выпиленный мафией вместе со своей тян рок-музыкант эпично встаёт из могилы и идёт мстить этой самой мафии (найди 10 отличий от игры “The Darkness”, таки да). Ирония судьбы в том, что эта роль стала последней для Брендона: он был убит во время съёмок сцены, где в его персонажа стреляли из огнестрела. Само собой, огнестрел не был заряжен, но там был холостой патрон. Анон не сильно разбирается в технических особенностях огнестрельного оружия, но, таки, факт остаётся фактом: в результате некой осечки пистолет выстрелил и смертельно ранил актёра. Брендон был похоронен рядом с отцом. Так что, если ты, анонимус, решишь загуглить “могила Брюса Ли”, то ты, скорее всего, заметишь рядом справа и ещё одну, где покоится его сын. Вот такая вот мрачная и готишная история.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.